O Suenio d'o Dragón: Mullers Libres
Preparando audio para descarga.
Escucha patrocinada. El audio empezará en pocos segundos...
Escucha sin anuncios y sin esperas con iVoox Premium
Pruébalo GratisiVoox Podcast & Radio
Comparte éste audio
Enlace directo
A continuación: O Suenio d'o Dragón: Carrerons de Puta Guerra Cancelar 10
Preparando audio para descarga.
Escucha patrocinada. El audio empezará en pocos segundos...
Escucha sin anuncios y sin esperas con iVoox Premium
Pruébalo Gratis
Cabecera ------------------0:44
Buen dia, si hue ye mierques y somos en Radio La Granja, isto ha de ser....O Suenio d’o Dragón.
Dende o vico de San José, en Zaragoza, Ciudat Prisión, pretando-le fuego a la reyalidat!!!!
Prencipiamos!!!!
Sueños/ Suenios-------------------Las Grecas (3:01)
Mosica de fundo----------------In Jazz we trust/ en o Jazz creyemos----------------Anita O’Day
o nueu siet seis trenta y seis uitanta y ueito novanta y quatro.......nueu siet seis tres
seis ueito
ueito nueu quatro.
Tamién puetz mandar os vuestros comentarios, criticas, peticions...a o guasap
siguient: Hashtag OSD seis uitanta y nueu novanta y ueito zero seis vintisiet....Hashtag
OSD seis ueito nueu nueu ueito zero seis dos siet.
En parolas d’Emma Goldman:
O gran defecto d'a emancipacion en l'actualidat estriba en a suya inflesibilidat artificial y en a suya
respetabilidat estreita, que produz en l'alma d'a muller un vueito que no deixa beber d'a fuent d'a
vida. En una ocasion sinyalé que pareixe existir una relación más profunda entre a mai y a duenya
de casa d'o viello estilo, tot y que iste dedicada a cargo d'os chiquetz y a procurar a felicidat d'os
quals ama, y a verdadera muller nueva, que entre ista y a mayoría d'as suyas chirmanas
emancipadas. As disciplas d'a emancipacion pura y simpla pensoron de yo que yera una hereche
digna d'a foguera. O suya ceguera no les deixo veyer que a mía comparanza entre lo viello y lo
nuevo yera simplament pa contrimostrar que un gran numero d'as nuestras güelas teneban más
sangre en as venas, más humor y enchenio, y, pro, muita más naturalidat, buen corazon y sencillez,
que a mayoría d'as nuestras profesionals emancipadas, que implen os colechios, aulas universitarias
y usinas. Con isto no quiero decir que calga tornar a o pasau, ni que condene a la muller a os suyos
antigos dominios de la cocina y os fillos.
A salvación ye en l'abance enta un futuro más brillant y más claro. Amenestemos desprender-nos sin
estorbaduras d'as viellas tradicions y costumbres, y o movimiento en pro d'a emancipacion d'a
muller no ha dau dica agora más que o primer paso en ixa endreza. Cal asperar que se consoliden y
realicen nuevos abances. O dreito a o voto y a igualdat de dreitos civils son reivindicacions chustas,
pero a verdadera emancipacion no prencipia ni en as urnias ni en os tribunals, sino en l'alma d'a
muller. A historia nos conta que toda clase oprimida obtenió a verdadera libertat d'os suyos senyors
por os suyos propios esfuerzos. Cal que a muller aprenda ixa licción, que se de cuenta que a libertatplegase an plegue a suya capacidat d'aconseguir-la. Por tanto, ye muito más important que
empecipie con a suya recheneracion interior, que abandone o lastre d'os prechudicios, d'as
tradicions y d'os costumbres. A exichencia de dreitos iguals en totz os aspectos d'a vida profesional
ye muit chusta, pero, al cabo de tot, o dreito más important ye o dreito a amar y estar amada. Pro, si
l’emancipacion parcial ha de convertir-se en una emancipacion completa y autentica d'a muller,
habrá d’acabar con a redicula pretension que estar amada, convertir-se en novia y mai, ye sinonimo
d'esclava u subordinada. Habrá que rematar con l’estupido concepto d'o dualismo d'os sexos, u que
l'hombre y a muller represientan dos mundos antagonicos.
A mezquindat desepara y a libertat une. Siamos grans y desprendidas y no ixuplidemos os afers
vitals, atabaladas por as chiquezas. Una ideya verdaderament chusta d'a relación entre os sexos no
almitirá os conceptos de conqueridor y conquerida; l’unico important ye dar-se a si mesmo sin
limites pa trobar-se pero rico, pero profundo y millor. Solament ixo puede emplir o vueito y
transformar a trachedia d'a muller emancipada en un goyo sin limites.
Ni puta, ni santa---------------------Generación Ska (2:39)
En chinero de 1936 gana as eslecions o Frent Popular, aconformau por as fuerzas de cuchas. A CNT
no se presentó a l’escrutinio pero deixó en libertat a la militancia, que votó masivament por o Frent
de cuchas; poco dimpués, prencipiada a guerra, o gubierno de Largo Caballero pide a l'anarquismo
que s'implique en o gubierno de salvación nacional. Dura decisión estió ista pa o movimiento
libertario, ya que l'anarquismo como que tal, aborreixe qualsiquier tipo de gubierno. Federica
Montseny, Juan García Oliver y Joan Peiró accedeixen a senglas carteras ministerials.
Antes d'este blinco ideolochico de puro compromiso con a II Republica a causa d'o estau de guerra
que s'heba produciu, un grupo de mullers anarquistas, en 1934, s’apercatan que l’ideyario libertario
ye perfecto en as reunions de partiu, en as asembleyas y pasquins, pero una vegada plegaus a os
fogars, l'hombre sigue estando l'amo patriarcal y a muller contina sumida en a crianza,
l'analfabetismo y o cudiau d'a casa. Constatan, con pena, que en ixas agrupacions a voz d'a muller
nunca s'escuita y si s'intenta charrar, as risas y as descalificacions son tonica comuna. Libertarios
sí, pero machistas tamién. Comprenden que la luita libertaria será incompleta si no s’aconforma la
luita feminista y de clase a la vegada.
Aborreixen d'o feminismo burcés que pretende a equiparación a l'hombre, van mas enta allá. No hi
ha prau con aconseguir dreitos burceses sino que avogan por a fin d'o capitalismo como que
exponent maximo d'o poder patriarcal. A la vegada no s’acontentan con l’ideyario d'a resta de
partius de cucha, y consideran que lo prioritario ye ganar a guerra, dimpués, de forma automatica
s'aconseguirán os dreitos. A experiencia d'as mullers integrantz de l'anarcosindicalismo, les diz que
no, que cal entablar la luita en paralelo pa que no tornen a obviar-se, una vegada acabada a guerra,
os dreitos d'a muller.
Lucía Sánchez Saornil, Mercedes Comaposada y Amparo Poch y Gascón fundan conchuntament la
revista Mullers Libres, a la vegada que prencipian, chunto a atras companyeras, una enorme labor
proselitista dezaga d'a formación y liberación femenina. O suyo quefer ye liberador, culturizando a
las mullers espanyolas, en totz os ambitos pa liberar-las d'as tres cadenas: muller, fogar y crianza.
Pa ixo prencipian un quefer integral.Cadaguna d'ellas tiene una función asumida dentro d'o colectivo, Sánchez Saornil, poeta y
articulista, escribe y dedica tiempo a la formación, Comaposada, a la difusión d'as ideyas y un
proselitismo amplio que le fa aconseguir a unificación con as companyeras de Catalunya y Poch y
Gacón, medica de profesión , se dedica a la difusión d'a conoixencia d'o propio cuerpo, o sexo y os
metodos anticonceptivos, cosetas todas ellas terriblement escandalosas en a epoca. Tant solament
explicar a las mullers o metodo Ogino y o desfrute sexual se convertiba en motivo d’escandalo
absoluto y menaza a o propio sistema patriarcal susteniu por os poders publicos y a ilesia, que
s'oposa con ferocidat a la difusión d'istas ideyas empoderadoras.
As integrantz de Mullers Libres, fan plegar o suyo mensache a las anarquistas catalanas que acullen
con entusiasmo a ideya y se forma en Barcelona, o Grupo Cultural Femenín, a la vegada que o
movimiento liberador va extendendo os suyos tentaclos por tot l’estau. Tamién en Valencia en 1937
s'estableixen as ordinacions d'a Federación Nacional de Mullers Libres.
Concha Liaño, refutada anarquista que s'integró en aquellas misions d'educación recuerda: “yera
emocionant, commovedor, comprebar cómo as mullers s'esforzaban en aprofitar una ocasión que les
permitiba salir d'a suya conformada impotencia y de tantos sieglos d'inchusta sumisión. Pa la muller
espanyola ixe estió o suyo momento estelar”.
En Libertad/ En Libertat ---------------------D’Colorao (3:34)
La revista Mullers Libres, fundada por, como ya hemos dito, Amparo Poch y Gascón, Lucía
Sánchez Saornil y Mercedes Comaposada, plegó a contar con mas de 20.000 afilladas que recibiban
con devoción cada numero a la vegada que se prodigan asembleyas an s'explica a la muller a
importancia d’alfabetizar-se, d'aprender un oficio, de culturizar-se, liberar-se d'a prostitución
albandonando a sumisión milenaria en que las ha sumiu o patriarcau burcés aliau con una Ilesia
retrograda y misochina. Se fundoron 170 seccions locals en tot o país, de centros an se culturizaba a
la muller, se explicaban metodos *anticonceptivos, o dreito en placer sexual, o cudiau d'o propio
cuerpo y a dignidat de saber-se iguals a l'hombre.
A difusión d'o ideyario feminista libertario ubre as mentz y os corazons de cientos de milars de
mullers en Espanya acotoladas por a forca patriarcal. Dimpués d'una reunión con as companyeras
libertarias que explican a liberación femenina ya cosa será igual pa las mullers espanyolas. No
solament en Madrit y Barcelona pilla a mecha d'a libertat, le siguen Guadalajara, San Sebastián y en
menor medida atras provincias espanyolas.
Federica Montseny, filla d'anarquistas, educada en un ambient libertario dende a nineza, ye una
d'istas mullers que dedica tiempo a viachiar fendo un quefer docent de gran altura. Accedeix, como
que diciemos, a o gubierno de Largo Caballero, como ministra de Sanidat y Afers Socials, o siet de
Noviembre de 1936, entre solament seis meses se lanza a instruyir uns prochectos pioners que
encara hue nos enlucernan por a suya modernidat.
En a Espanya de 1936, Montseny presienta a o Consello de Ministros una lei d'Aborto que ha estau
copiada por países europeus en os anyos sixanta y setanta d'o sieglo XX. No podió quitar-se abance
a causa d'a oposición de quantos ministros d'o gabinete, pero sí se promulgué una lei d'Aborto en
Catalunya, que Montseny intentó por totz os meyos, canalizar ent'a resta d'o estau:“Habié de recorrer a l’endromina d'extender a la resta d'a Espanya republicana os beneficios d'o
decreto sobre o dreito a la interrupción artificial d'o prenyo adoptau por a Cheneralidat de
Catalunya. Heba de buscar-se una solución a o drama de milars de mullers que, cargadas de fillos,
recorreyan a meyos extra medicals u casers pa suprimir emprenyaduras no deseyadas. Caleba privar
a catatombe de mullers que yeran victimas de maniobras abortivas que las mutilaban pa siempre y
que, en muitas ocasions, les costaban a vida”, confesó Montseny en as suyas memorias.
En o ministerio encabezau por Federica Montseny, se prochectan tamién os Fogars Infantils an se
replega a os ninos, se les cudia, alimentando-les debidament pa que as mais puedan treballar. En
Valencia dio tiempo a creyar-se un d'istos Fogars. Prochecta minchadors pa embrazadas an reciben
menús adequaus a o suyo estau.
Creya os Libertarios de Prostitución, estando isto verdaderament revolucionario -pensemos que
s'ha reciclau a ideya en a Quatrena Ola Feminista-. Se realizan tallers an aprenden oficios que as
liberten d'as zarpas de proxenetas. En os Libertarios se les amuestra a leyer, escribir, protechendo-
las y acullindo-las dica a suya integración social.
Plega mesmo a prochectar un instituto d'investigación sobre o cancer.
S'estudeyan prochectos sobre igualdat salarial, coeducación, reparto de quefers en o fogar y l'amor
libre ya que aborreixen o matrimonio como forma de sumisión legal a l'hombre.
Estioron prochectos que en seis meses tasament podioron encetar-se y enchegar de forma precaria.
A o dimitir, por a crisi d'o gubierno de Largo Caballero, garra d'ells trascende perdendo-se en parte
a posibilidat d'abance pa las mullers d'a epoca.
Muto/ Muller-------------------Coco Mbassi(4:54)
La revista Mullers Libres y a docencia libertaria continó dica o final d'a guerra an s'enronoron
trachicament todas as ideyas de modernización y libertat d'a sociedat espanyola, sobre tot d'a
muller. A labor d'as mullers libertarias no rebló entre a guerra en os suyos ideyals, estando muit
diferenciada d'a militancia social/comunista que propugnaba solament la luita por a Republica y
aconseguir o trunfo en a guerra. As mullers anarquistas no solament luitan por istas fins sino que
mantienen a flama d'a revolución feminista pensando que en acabar a guerra a muller no puede
tornar a o fogar en as mesmas condicions anteriors. No i hai tornada dezaga.
Martha Ackelsberg autora de Mullers Libres. L'anarquismo y la luita por a emancipación d'as
mullers, sinyala en o suyo libro: “Insistiban que a participación d'as mullers en o mercau laboral,
por eixemplo, no habría d'estar un cambeo temporal, a causa d'as necesidatz de guerra, sino un
cambeo mas permanent en a forma en que as mullers yeran vistas en os suyos papers en a sociedat”
Un largo silencio de decenios aniebló a la sociedat espanyola, con o retacule que suposó o trunfo
d'o faxismo que encorraló de nuevo a la muller en o fogar u a ilesia sin deixar un aliento a os aires
de libertat que trayioron as pioneras d'o feminismo libertario.Todas ellas sufrioron exilio, engarcholamientos, campos de concentración, ninguneyos constants y a
ocultación d'as suyas obras, en muitos casos magnificas.
O telón d'o oscurantismo se cenyió sobre a nuestra Peninsula. Hue continamos reivindicando y
sentindonos muit orgullosas d'aquellas mullers exponents d'un feminismo que ha estau imitau por
muitos países d'o contexto europeu y encara hue nos sigue pareixendo modelicament
revolucionario.
(Octubre de 1937)
Himno de Mujeres Libres -Himno de Mullers Libres ----------Fanfare Libertaria (1:27)
“Punyo en alto mullers d'Iberia
enta horizonts prenyaus de luz
por rotas ardients,
os pietz en a tierra
a frent en l'azul.
Afirmando promesas de vida
desafiamos a tradición
modelemos l'archila calient
d'un mundo que naixe d'o dolor.
Que o pasau se funda en a no-cosa!
qué nos importa l'ahiere!
Queremos escribir de nuevo
a parola MULLER.
Punyo en alto mullers d'o mundo
enta horizonts prenyaus de luz,
por rotas ardients,
abance, abance,
de cara a la luz.”
Dóna rebel.la’t/ muller rebela-te----------------Skaparàpid (3:22)Sin treballo!
Por o maitín, quan os obrers plegan a o taller, lo troban fredo, como que escurexiu con a tristeza que
se desprende d'una ruina. En o fondo de la sala prencipal, a maquina ye silenciosa, con os suyos
brazos delgaus, as suyas ruedas immobils; y ella, que o suyo bufo y movimiento animan
habitualment toda a casa, con os traquito d'o suyo corazón de chigant, incansable en a faina, adhibe
a o conchunto una malinconía mas. L'amo baixa d'o suyo espacho y con aire de tristeza diz a os
suyos obrers:
—Fillos míos, hue no i hai treballo... Ya no vienen pedius, de todas partes recibo contraordens, voi a
quedar-me con as existencias entre as mans. Iste mes d'Aviento, con o qual contaba, iste mes que
atros anyos ye de tanto treballo, menaza arruinar as casas mas fuertes... Cal suspender-lo tot.
Y, en veyer que os obrers se miran uns a atros, con o espanto que les imbuye a ideya de tornar a
casa, con o espanto d'a fambre que les menaza pa o día siguient, adhibe en voz mas baixa:
—No soi egoísta, no, tos lo churo... A mía situación ye tant terrible, mas terrible tal vegada que a
vuestra. En ueito días he perdiu cinquanta mil pecetas. Hue aturo o treballo pa no afondar mas a
simera; ni sisquiera tiengo os primers cinco centimos d'a suma que amenesto pa os míos
vencimientos d'o 15...
Ya lo veyetz, tos charro como un amigo,brenca tos amago. Tal vegada manyana mesmo vengan a
emparar-me. No ye nuestra a culpa, no ye cierto! Hemos luitau dica zaguera hora. Hese quiesto
aduyar-tos a pasar días d’apuro; pero tot ha acabau, soi fundiu; no tiengo ya ni un troz de pan pa
partir-lo.
Dimpués les tiende a man. Os obrers se la estreitan silenciosament. Y entre qualques menutos
remaneixen allí, mirando as suyas ferramientas inutils, con os punyos zarraus. Atros días, dende
l'amaneixer, las limas cantaban, os martiellos sinyalaban o ritmo; y tot ixo pareixe que aduerme ya
en o polvo d'a fallita. Son vinte, son trenta familias que no habrán qué minchar a semana
proxima.Qualques mullers que treballan en a fabrica sienten as glarimas humedir-les os uellos. Os
hombres quieren amaneixer mas resueltos. Se fan os valients, decindo que a chent no se muere de
fambre en París. Dimpués, quan l'amo los deixa y le veyen aluenyar-se, corrucau en ueito días,
aclapau tal vegada por un desastre de mayors proporcions que as confesadas por ell, van salindo un
por un, afogaus por l'angunia, con o corazón oprimiu, como que si salisen d'o quarto d'un muerto. O
muerto ye o treballo, ye a maquina gran que remaneix muda y que o suyo escleto se destaca
siniestro en a uembra.
II.-L'obrero ye difuera d'a suya casa, en a carrera, enmeyo d'o arrigachuelo. Ha pasiau as faceras
entre ueito días sin trobar treballo. De puerta en puerta ha iu ofrindo os suyos brazos, as suyas
mans, ofrindo-se ell en cuerpo y alma pa qualsiquier fayena, pa la mas repugnant, a mas dura, a mas
nociva. Y todas as puertas s'han zarrau. Alavez s'ofrió a treballar por a metat d'o chornal; pero as
puertas remanioron zarradas. Encara que treballase de baldes no se le podría admitir. Ye a
paralización d'o treballo, a terrible paralización que toca a muerto pa os quals habitan en as falsas. O
panico ha aturau as industrias, y os diners, covardes, s'han amagau. A o cabo de ueito días tot ha
concluiu. L'obrero ha feito una prebatina suprema y agora torna con paso tardo, con as mans
vuedas, aclapau de miseria. A plevida caye; aquella tardi París, inundau de bardo, amaneixe
funebre. L'hombre va caminando, recibindo l’aguarruxo sin sentir-lo, no sentindo mas que a suyafambre y aturando-se pa plegar menos luego. Inclina-se sobre o barrache d'o Sena: o río, que o suyo
cabal ha enreciau, corre con una remor prolongau; a escuma blanca s'esgarra en chabiscaduras en un
d'os tramos d'o puent. S’inclina mas, a colosal riada pasa debaixo d'ell lanzando-le un clamamiento
furioso. Dimpués, piensa que sería una covardía y se va.A plevida ha cesau. O gas flamía en os
escaparates d'as alfayerías. Si trencase un cristal, prendría pan pa qualques anyos con ubrir y zarrar
a man. Las cocinas d'os restaurants s'encienden; y dezaga d'as cortinas de muselina blanca, veye
chents que minchan. Aprecisa o paso, torna a puyar a os vicos extremos, trobando en o camín os
rustidors y zucrerías d'o tot París fartón, que s’exibe a las horas d'a fambre. Como que a muller y a
chicota ploraban por o maitín, les ofrió levar-les pan por a tarde. No s'ha atriviu a decir-les que heba
mentiu, antes que se ficiose de nueit. En ir caminando, se pregunta cómo dentrará y qué les
contestará pa que tiengan paciencia. Manimenos,no pueden remanir mas tiempo sin minchar. O
prebaría encara, pero a muller y a chicota son muit febles.Un momento se le ocurre pedir almosna;
pero quan una sinyora u un caballero pasan a o suyo costau y ell intenta prolargar a man, o suyo
brazo se parlatica y a voz s'afoga en o suyo garganchón.
Alavez remaneix plantau en a facera, entre que os transentz adineraus le tornan a espalda, creyendo-
lo capino, en veyer a suya feroz fila de fambrudo.
III.-A muller de l'obrero ha baixau a la puerta d'a carrera, deixando alto a la nina adormida. A muller
ye muit delgada; leva un vestiu de percal. L'aire chelau d'a carrera la fa titiritiar. Ya no le queda
brenca en casa: tot lo levó a o Montepío. Ueito días sin treballo están pro pa vuedar una casa. A
vispra vendió a un trapaire o zaguer zarpau de lana d'a suya márfega: o colchón se fuo asinas; agora
no queda mas que a tela. Allá alto la penchó debant d'a finestra, pa impedir que entre l'aire, porque a
nina tuse muito.Sin decir brenca a o suyo hombre, ella tamién ha buscau por a suya parte. Pero a
falta de treballo ha aconseguiu con mas dureza a las mullers que a os hombres. En o saso d'o suyo
quarto siente a unas desgraciadas que ploran entre a nueit. Trobó una de piet en o rincón d'una
carrera; unatra ha muerto; unatra ha desapareixiu. Afortunadament, ella tiene un buen hombre, un
hombre que no bebe. Vivirían sin apuros si a falta de treballo no les i hese espullau de tot. Ha
acotolau o credito: debe a o fornero, a o especiaire, a la fruitera y ya ni sisquiera s'atrive a pasar
debant d'as botigas. Por a tarde estió a casa d'a suya chirmana a pedir-le una peceta amprada, pero
allí trobó tamién tal miseria, que se chitó a plorar, sin decir brenca, y as dos, a suya chirmana y ella,
estioron plorando muito tiempo. Dimpués, en marchar-se, la ofrió levar-le un troz de pan si o suyo
hombre tornaba con bella cosa. L'hombre no torna. A plevida caye; a muller se refuchia en a puerta;
grans gotas d'augua cayen a os suyos pietz; un polvet d'augua trascruza a suya saya. A ratos
s’impacienta, se chita difuera manimenos a plevida, va dica o final d'a carrera pa veyer si veye a lo
luen a o que aspera. Y quan torna, toda mullada, pasa a man por os suyos cabellos pa escorrer
l'augua; encara cobra paciencia, secutida por curtos calofríos de calentura. Os transeuntz en ir y
venir la codian y a pobra muller s’atapiza quanto puede atura no emprenyar a dengún. Os hombres
la miran frent a frent y a ratos siente alientos calients que la rozan o cuello. Tot o París sospitoso, a
carrera con o suyo bardo, as suyas claridatz crudas y o rodar d'os autos, pareixen querer pillar-la y
arrullar-la a la regacha. Tiene fambre, perteneixe a totz. Debant i hai un fornero, y a pobra muller
piensa en a chicota que aduerme alto. Dimpués, quan a la fin l'hombre amaneixe, rozando como un
miserable as paretz d'as casas, se precepita a la suya trobada, y le mira ansiosament.—Qué i hai? —
diz farfallando. En cuenta de contestar, l'obrero baixa a cabeza. Alavez, a muller puya a primera,
palida como una muerta.
IV.-Alto a chicota no aduerme. S'ha dispertau, y ye pensando frent a un cabo de vela que s’acora en
un extremo d'a mesa. Y no se sabe qué pensamiento terrible y doloroso pasa sobre a cara d'aquellachiqueta de siet anyos, con trazas serias y marchitas de muller feita.Ye posada sobre o canto d'o
cofre que le sirve de leito. Os suyos pietz espullaus tremolan de frío, as suyas mans de maniquiello
enfermiza pretan contra o peito os trapos con que se cubre. Siente allí una cremadura, un fuego que
querese amortar. Ye pensando.Nunca ha teniu chuguetz. No puede ir a la escuela porque no tiene
zapatos. Recuerda que quan yera mas chicota a suya mai la levaba a prener o sol. Pero ixo ye luen.
Calió mudar de cambra, y dende aquella epoca le pareixe que un gran frío bufó dentro d'a suya casa.
Dende alavez nunca ha estau contenta; siempre ha teniu fambre.Ye una coseta profunda en a quala
penetra sin poder comprender-la. Pus qué, totz tienen fambre? Ha procurau, manimenos,
acostumbrar-se a ixo, pero no ha puesto. Piensa que ye masiau chicota y que cal estar gran pa saber.
A mai sabe, sin dubda, ixa coseta que s'amaga a os ninos. Si s'atrivise, preguntaría quí nos traye
asinas a o mundo pa que se tienga fambre. Dimpués, en a suya casa tot ye tant fiero! Mira a finestra,
an l'aire secute a tela d'o colchón, as paretz espulladas, os muebles rotos, toda aquella vergüenya de
falsa, que a falta de treballo emporqueya con a suya desasperación. Imachina haber soniau con
cambras bien calients, en as qualas i heba cosetas que relucían; zarra os uellos pa tornar-las a veyer,
y a traviés d'os suyos parpagos delgazaus, a flama d'a vela se convierte en un gran resplandor d'oro,
en o qual deseyaría dentrar. Pero l'aire bufa y por a finestra plega una corrient tant fuerte d'aire que
la produz un acceso de tus. A nina tiene os uellos plenos de glarimas. Dinantes teneba miedo quan la
deixaban sola; agora no sabe, lo mesmo le da. Como que no s'ha minchau dende a vispra, creye que
a suya mai ha baixau a buscar pan. Alavez ista ideya la divierte. Tallará o suyo pan en trozos
chicorrons, los irá pillando a bonico, un por un. Chugará con o suyo pan. A mai ha tornau, o pai ha
zarrau a puerta. A nina les mira as mans a os dos, muit sorprendida. Y, como que cosa dicen, a o
cabo d'un momento a chicota repite con ton de cantelina:—Tiengo fambre, tiengo fambre. O pai, en
un rincón, s'ha pillau a cabeza entre os punyos; allí remaneix aclapau, secutidas as espaldas por
esgarradors y silenciosos chemecos. A mai, contenendo as suyas glarimas, chita a chicota. O tape
con totz os zarrios que i hai en a casa; le diz que sía buena, que aduerma. Pero a nina, a la quala o
frío fa dar dient con dient y que siente o fuego d'o suyo peito cremar-la con mas fuerza, se fa
atrivida. Se pencha d'o cuello d'a suya mai y muit quedet:
—Die, mama, le pregunta, pero por qué tenemos fambre?
Woman/ muller--------------------Amphetamine Discharge (3:44)
Y dica aquí o programa de hue; si t’ha feito goyo, nos ascuitamos en a radio, nos veyemos en
suenios
Baby please don’t go/ Chiqueta, por favor, no vaigas--------------------------Sheryll Crow (4:20)
Este audio le gusta a: 1 usuarios
Comentarios